چی بگم والا 7 قسمتش که اب بود تا حدودی ، همش در حال ثابت کردن اینکه هونگ رانگ : هون نان ، هست یا نه اونم نه به پدر مادرش بلکه به خاهرش بود . سیریش بود
انقد خاهرشا . اصلا از نقش جو بو اه اینجا خوشم نیومد . داستان اصلی هم که دزدیدن بچه ها و نقاشی کردن رو بدنشون توسط شاهزاده بود که از همون اول تابلو بود . بعدش اون یارو که بچهارو می دزدید هم شبیه اون ادم خواره تو 🌺سریال ژاپنی گانیبال 🌺 بود . بعدش یهویی کانسپت عشق خاهر برادری و ثابت کردن اینکه من برادرتم یا نه عوض شد تبدیل شد به عشق ، یهویی کیس و اینا . اصلا نچسبید . داستان شکنجه بچها که غم انگیز بود . اینکه سالها شکنجه شده بوده رو بدنش نقاشی کردن و اینا به کنار اینکه این زخم ها هیچ وقت از یادش نمیره از اونم بدتره . همون بهتر که اخرش مرد . طفلک خیلی زجر کشیده بود . اینکه هونگ رانگ واقعی سالها تو همون خونه مرده و دفن شده بود در حالیکه مادره و خاهره این همه سال دنبالش بودن و منتظرش هم خیلی غم انگیز بود . مامانه هر عفریته ای بودش برده ها حقشون بوده که بلا سرشون می اومده . میگن نونو از گدا بگیر بده به شاه همینه دیگه تا به روشون میخندی سریع خودشونو گم میکنن . طفلک اخرش دیوونه شد . اینجاشم که اخرش همون شمن حروم زاده ای که بچه اشو انداخته بود تو چاه داشت ازش مراقبت میکرد هم مسخره بود . سریال هول هولکی بود احساس میکنم . حیف جانگ اوک 😭 هیچی 💚سریال کره ای کیمیاگر روح فصل یک 💚 نمیشه . واقعا تک بود گرچه فصل دو رو ریدن . 🤦♀️😫این همه منتظرش بودم ناامید کننده بود .
راستش احساس میکنم که در حق این سریال کم لطفی کردمو متن خوبی براش ننوشتم ولی فعلا چون حسش نی به همین بسنده میکنم که فیلمنامه کشش اینو داشت که یه سریال توپ بشه همچنین بازی بیست جانگ اوک ، ولی متاسفانه انقد درهم و گنگ و خسته کننده و کند میگذشت همه چی و حتی لاولاین یهویی شون مزه شو پروند .