سریال کره ای تو زیبایی . اسمش به کره ای میشه چه خوش قیافه این !
راجبه پارک شین هه در نقش گو می نیو ، و گو می نام ،عه که دوقلوهای خیلی شبیه به همن . نقش برادر رو اصلا بازی نمیکنه الکی فقط یه دیقه میاد رخ نشون میده میره . می نام برادره س . اسمش به معنی خوش قیافه ، خوشگله .
می نام میخاد خاننده شه و قرار که با یه کمپانی معروف قرارداد ببنده و به یه گروه که مدتی فعالیت داشته به عنوان ووکال اضافه بشه . اون گروه هم اسمش فرشته اس : انجل . که سوکی لیدرشه . منتها قرار میشه یه عمل انجام بده که تو اون عمل مشکل پیش میاد و این سری میره امریکا تا یه عمل دیگه انجام بده . خالی بندی دیگه . خلاصه . اینجوری میشه که منیجره میره دنبال خاهر همسانه می نام ینی پارک شین هه ، تا اون لباس پسرونه بپوشه بیاد قرارداد رو امضا کنه فعلا تا پسره برگرده . خاهره تو کلیسا میخاد راهبه بشه که با این اتفاق کلا راهبگی رو فراموش میکنه و می افته بین 3 تا پسر خوشتیپو هی لاو می ترکونه .
می نام به عنوان پسر وارد گروه میشه و عاشق سوکی میشه . سوکی همون قسمت دو متوجه دختر بودن می نام میشه .تا اینجاش جای شکر داشت که فهمید عاشق دختر میخاد بشه . همچنین یونگ هوا که یکی دیگر از عضوهای گروهه همون اولین برخورد متوجه دختر بودن می نام میشه . این دوتا عاشق می نام میشن و هی ازش محافظت میکنن تا لو نره که دختره .
و اتفاقات این مدلی . تا قسمت 6 قابل تحمل بود رفتارای پارک شین هه ولی بعدش خیلی افتضاح شد ،من نمیدونم چرا نقش دخترایی که میرن بین پسرا و میخان نقش پسر بازی کنن یا اصلا خودشون هستن انقد بچگانه و مسخره و حال بهم زن نوشته میشن . انگار دختره 10 سالشه که هی خودشو به کسخلی و گیجی و دست و پا چلفتی میزنه یکی دیگه باید حتی بیاد کونشو بشوره . خیلی عن در اره اینجور نقشا . دیگه از قسمت 8 به بعد شورشو در اورده بود تو کسخلی . همرو زدم جلو .
اخرشم مسخره بود .
تا حدودی میشه گفت فیلمنامه از سریال تازه این روزا تلفن زنگ میزنه بهتر بود ولی نقش دختر قضیه بازم همونجوری کسخل بود . ینی من فک نمیکنم حتی اگه این سریالو تو زمان خودش می دیدم به خاطرش ذوقی چیزی میکردم . خیلی غیرمنطقی و حال بهم زنه رفتاراشون . ینی خب چرا ؟! ینی نمیشه به صورت نرمال یه دختر ساده و چشم و گوش بسته باشه ولی دیگران عاشقش شن ینی باید حتما مث هلن کلر کر و کور لال و فلج ؟! باشه تا دیگران هی مواظبش باشنو هی بخان تر و خشکش کنن ؟اینجوری دختر دوست داشتنی میشه ؟ و اصلا چرا کاراکتری مث سوکی باید بیاد عاشق یه همچین دختر کسخلی بشه ؟! یا حتی یونگ هوا . واقعا دارم فک میکنم کی دراما چجوری کی دراما شده . انقد که بعضی سریالا اب بوده و شده الان که دیگه نمیتونم ببینم . 😭🙄😶😬⚡ ولی همه اینا راجبه سریال به کنار پارک شین هه چقد خوشگل بوده از اول چه بدون ارایش چه الان که با ارایشه . خیلی خوشگله . 👍🌺
یه عشق بیخود و بی معنی و مزخرف . اشغال بود سریالش . این پسره همه جا مارمولک و خوددرگیر . فک میکنه این کاراکترا خیلی باحالن درحالیکه رو عصاب ترین ادما و جغدترینشون اینجور شخصیت ها هستن .همیشه هم اجوما پسنده .
این زنه هم همه جا خوددرگیر و یبسه . خود به خود با دوس پسره قهر میکرد سر چیزای الکی . اصلا پسره بدبخت هیچی نمیگفتا این الکی قهر میکرد . خب خسته شدی ازش زودتر بگو تکلیفشو معلوم کن چرا انقد خودتو چسی میکنی . اجوما . الکی هم قضیه خانواده و خاهرشو بولد کرده بودن . خیلی مزخرف بود . اصلا تو یه کشور ازاد خانواده چند بخشه ؟! که حالا بخاد زورت کنه که ازدواج کنی یا نه . هرکی کار خودشو خونه خودشو داره . داستانای بی منطق و مسخره می سازن . الکی بازیگرارو هدر میکنن .
وسطی دوست پسر دختره س که 4 ساله باهم دوستن . ولی دوستیشون اصلا بی جونه هیچ عشق و محبتی توش نی الکی همینجوری دوستن . مث این زوجای چندین سال ازدواج کرده که از هم خسته شدن و از تب و تاب عشق افتادن . یه روز دختره تو داروخانه اون مارمولک سمت راستی رو می بینه و ازش خوشش میاد . پسره هم همینطور . پسره و دوس پسره تو باشگاه باهم بسکتبال بازی میکنن و همو اینجوری می شناسن . پسره یه بچه ی 6 ساله داره که پیش خانواده ش زندگی میکنه . خودش تنها زندگی میکنه . دکتر داروخونه ایه . هیچی دیگه دختره و پسره باهم دوس میشن و دختره با دوس پسره کات میکنه . از اونورم زور خانواده دختره که این پسره پسر خوبیه و بیا باهاش عروسی کن سر و سامون بگیری . ما خیالمون راحت شه . مث خانواده های ایرانی شوهر دادن دختر به هر قیمتی . دختر اولی رو به زور شوهر داده بودن به یه دندون پزشک طرف شیبل از اب در اومده بود دختترو کتک میزد . اینم برداشته بود البوم کتک درست کرده بود خب زودتر برو اقدام کن دیگه البوم درست کردنت چیه . چون اخبارگو بودش برا همین هی دست دست میکرد . باباشون فهمید شوهره کتکش میزنه مث گاو میگفت عیب نداره اشتی کنین . یابو بود باباشون . دیگه کشور ازاد بابا چندبخشه . مگه باید از اون اجازه بگیری چیکار کنی برا زندگیت همه چیتون جداس . یه ازدواجتون نیاز به اجازه ی خانواده س . اسکلای عقب افتاده . چطور به پول دادن رسیدنی دخترا باید مستقل شن ولی به شوهر کردن رسیدن اجازه و کوفت ؟! خیلی مسخره بود موضوعش .
این یه رمان قدیمیه که داستانش تو قرن 7 ام و زمانیکه مغول ها به ایران حمله و ایران رو تحت تملک خودشون داشتن ، میگذره . تاریخ توی داستان کاملا واقعیه و خیلی باحال بود .
داستان توی شیراز میگذره که اون زمان ها ، با وجود حمله ی مغول ها ، چون حکمران شیراز قبول خراج به مغول ها میکنه ، برای همین شیراز از گزند وحشی بازی های مغول ها در امان می مونه و روز به روز پیشرفت میکرده .
داستان اصلی راجبه پسری به اسم شمس که از نژاد آل بویه اس و نسبش به عضدالدوله می رسه ، شمس و پدرش که از خان های فیروزاباد شیراز ، هستن ، برای اینکه به پیشواز فرستاده ی مغول بیان به شهر شیراز اومدن ، شبی که شمس تازه به شهر وارد شده بوده ، تو خونه ی یکی از فرمانده های مغول که تو شیرازه اتش سوزی میشه و شمس برای نجات طغری دختر فرمانده مغولی ؛ جون خودشو به خطر می ندازه . این فداکاری همان و فالینگ لاو شدن این دو به هم همانا .
ولی عشق و هزار مشکل ، اول اینکه مغول ها بهشون ممنوع کرده ازدواج با ایرانی ها رو ، و این مهمترین مشکل بین این دوعه که یک عالم سفر و هزینه به وجود میاد تا اینا بهم برسن .
این وسطا هم با ابش خاتون اتابک ، که از باقی مونده ی نسل حکمران شیراز بوده و بعد عروس مغولا میشه و بعدشم از طرف مغولا به عنوان حکمران شیراز باقی می مونه اشنا میشیم .
داستان عشقی که با تاریخ امیخته شده و تاحدودی جذاب بود از لحاظ تاریخی بودنش و تا حدودیم قشنگ بود . ولی یه اب هایی داشت که خب داستان قدیمیه دیگه . داستان همونطور که گفتم ، تاریخش تاریخ واقعی و من باز رفتم کلی تاریخ خوندم که اگه بخام همشو اینجا بذارم اصلا کی حال داره بخونه !
با خوندن این داستان بازم به این نتیجه که پول حلال مشکلاته رسیدم .
اولا شمس خودش اقازاده بود و چقد ملک و دارایی داشتن ، پدرشم که اومد شیراز به واسطه اینکه با امیرهای مغول و حکمران شیراز رفت و امد و چاکر و سیاست مدار بود ، تونست پسرشو که میخاست به خاطر عشقش تو شیراز بمونه به همه ی امیران موجود در شیراز معرفی و براش کلی زمین و اینا خرید . از طرفی پسر کو ندارد نشان از پدر ، شمس هم از زیرکی و سیاست چیزی کم از پدرش نداشت و با اینکه 18 سالش بود ولی خیلی زرنگ بود و عدو شد سبب خیر و مال و گنج موروثی که از عضدالدوله بهشون به جا مونده بود رو سر یه اتفاقی پیدا میکنه و کلی با اون پول می تونه اینو اونو بخره و برای خودش اسم و رسمی تو دربار مغولها و جلوی امیرمغولی بدست بیاره . به واسطه ی همون پولها از هر مخمصصه ای جون سالم به در میکرد و حرفش به رو داشت . حتی وقتی ابش خاتون فهمیده بود که شمس عاشق یه مغولی شده میگفت اگه به ایلخانی پول خوبی بده میتونه دختررو به راحتی بگیره . خلاصه درسته زرنگ بود ولی بی مایه فتیره ...!
درکل داستان عشقی قشنگی بود ولی این همه تب و تاب عشقشون بعد از شب اول انگار سرد شد و دیگه اون حرارت عشق تو داستان پیدا نبود ،نذاشت حداقل چهاربار باهم بخابن بعد اتش عشقو سرد کنه 😁😶 از طرفی اینکه بعد از چندوقت طغرا ، شمس رو مجبور کرد بره یه زن دیگه بگیره و بعدش هردو زن گفتن برو ابش خاتون که بهت چشم داره؛ رو هم بگیر هم ، خیلی مسخره بود . از طرفی این ابش خاتونی عجب پتیاره ای بود . 😁🤭🙄
خلاصه اینکه دم عیدی بعد از یه هفته کتاب رو تموم کردم و حالاام که عید شد و برای من که اهمیتی نداره این روز با روز پیش ، چهارشنبه ای مث همه ی چهارشنبه ها . هیچی دیگه میخام سریال جدید شروع کنم .
تازگی داستان ها هرروز غیرمنطقی تر میشن . دختره به چه دلیلی امپراطور رو داره مقصر میدونه و اصلا خر کیه که بخاد بیاد امپراطور رو به زیر بکشه ؟! خیلی مسخره اس . اون از وزیر که همرو دروغگو کرده بود و خودش داشت جوش خودشو میزد تا شاهزاده رو بکشه پایین و خیانت و هرچی که لایق خودش بود رو داشت به شاهزاده می بست ، حالا که شاهزاده از ماستی در اومده و داره یخورده خودی نشون میده و زد وزیر عوضی رو کشت ، و دیگه کلا جایگاه خودش رو فهمید و میخاد خط ها رو حفظ بکنه ، حالا این عن خانوم فک میکنه کیه ، اومده میخاد انتقام چیو بگیره ؟
خب مگه شاهزاده گفت تو بیا خودتو، جایگاهتو به خطر بنداز بیا به وزیر که داره پاپوش درست میکنه بگو من بی گناهم ، مگه خودش زبون نداره ؟! بالاخره شاهزاده س دیگه یجوری خودشو نجات میده ، تو چیکاره ای که داری درس میدی به وزیر و وکیل و باباتو شاهزاده و شاهو فک میکنه خیلی میدونه ...مسخره ... اصلا انقد مسخره بود میخام تا شب تایپ کنم مسخره . اصلادهنم باز مونده از بی منطقی و مسخرگی سریال .
نگا کنین : شاهزاده که با روبرگردوندن اون عوضی غلام وزیر تونست وزیرو بکشه پایین و بکشتش و کارو داد دست وزیرا که قرار شمام اینجوری شین اگه مخالف باشین ، اینجوری تونست به حقش ینی تخت پادشاهی برسه.
غلامه هم فقط یه خاسته داشت ، عقده ای خاک برسر یه بار از این دختره و خاهرش کتک خورده بود برا همین از شاه جدید که همین پسره بود خاست ، اونارو مجازات کنه . خب اونم کرد .
دیگه با دختره که خودشو شبیه پسرا کرده عهد دوستی و وفاداری و عشق نبسته که ، اصلا تو حتی اسمتم نگفتی بهش ...چه توقعی داری فک کردی کی هستی حالا یه دست پادوک بازی کردی فک کردی شدی دوست هم پیاله ی شاه ؟ که بهش دستور بدی ؟! پتیاره . بقیه شم معلومه دیگه میخاد بیاد هی سوسه بیاد بعدش شاه عاشقش شه و مسخره بازی شه . ینی سریالی که بیسش انقد داستانش مسخره باشه و رو چیز اشتباهی و غیرمنطقی ببین بقیه ش چی میشه . افتضاح . ینی باورم نمیشه سریال تاریخی باشه و من بهش بگم مزخرف . کره داری کجا میری ؟
حیف جو جونگ سوک ، حیف حتی خوشگلی که این شین سه کیونگ داره همه جا عنه شخصیتش همه جا غیر از سریال 💚سریال کره ای شوالیه سیاه 💚 حیف صحنه های قشنگ سریال . خیلی بهش امید داشتم .
سریال کره ای امپراطور ابدی با بازی کینگ آف کره اوپایی برای تمام فصول : لی مین هو
سریال کره ای امپراطور ابدی
تو دنیایی که کره در دوران مدرن ،سیستم امپراطوری هنوز ، یک شیی وجود داره " فلوت " از بامبو ساخته شده . میگن که این فلوت دری رو به دنیای ابدیت باز میکنه و اینا .
عموی لی مینهو خیانت میکنه امپراطور که بابای مینهو هست رو میکشه ، تا اون فلوت رو بدست بیاره . ولیعهد که 8سالشه " بچگی مینهو ینی " میاد تو معرکه و چهارتا حرف ولیعهدی میزنه و عموعه میخاد اونم بکشه که ولیعهد با شمشیر میزنه فلوت نصف میشه . یهو یکی وارد میشه همرو میکشه و عمو هم فرار میکنه . اون کسی که نجات دهنده س میاد کنار بچه و یه کارت شناسایی از جیبش می افته . کارت شناسایی برای دختری به نام جونگ ته یول "؟🙄اسمش یادم رفت " و سال 2019 صادر شده . الان سال 1994عه . چجوری چی شده چطور ؟!
سریال کره ای امپراطور ابدی
عموعه با اون نصف فلوت میره جنگل یهوو در دنیای موازی براش باز میشه و میره به دنیای دیگه که همه چی عینهو همونجاست ولی به جای اینکه کره امپراطوری باشه همینجوری معمولی مث واقعیته .
اونجا میره همزادهاشو میکشه برای خودش رفت و امد میکنه ادم جمع میکنه و فلان ادم رد و بدل و تعویض میکنه .
لی مینهو بزرگ میشه و با اسبش سواری میکرده که در یهو برا اونم باز میشه میره دنیای اونور و جونگ ته یول که 19 سال دنبالش بوده رو اونجا میبینه . و خلاصه عاشق میشن و اینا.
سریال کره ای امپراطور ابدی
هی من دیدم ببینیم قضیه چیه چی میشه این فلوت چیه عموعه هدفش چیه .
دیالوگا نامفهوم ، خط داستانی یهو می پرید اینور اونور . کیم گو اون یهو عاشق لی مینهو میشه . بازیش دقیقا مث جی اون تاک . اصلا اب تو ابی بود وحشتناک .
خیلی مسخره بود . فقط خوشگلی لی مینهو رو داشت . همین. خییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییلی جذابه . و من فقط به خاطر مینهو تا اخر دیدمش .
بار اول که دیدم تا قسمت 8 دیدم . خوشم نیومد . اب بود ندیدم . گفتم این سری ببینم اخرش چی میشه . دیدم خودشونم فک کنم نفهمیدن اخرش چی میشه .
عموعه که خوددرگیری داشت ذهلم گتمیش بود رفتارش . نخست وزیره وای این دختره انقد حال بهم زن بود که حد نداشت . میخاست از گابلین کپی کنن . کلا تاحالا هرچی خاست از گابلین کپی کنن نتونستن . گابلینم بخام راست حسینی بگم داستانش یخورده ضعف ها داشت مخصوصا خداشون خوددرگیر بود ولی اصلا متوجه نمیشدی . دیالوگها همه حساب شده اصلا تک بود گابلین . خلاصه خیلی چیزای دیگه ام میتونم ازش بگم که پر از ایراد بود داستانش .ولی حال ندارم تایپ کنم .
سریال می پردازه به موضوع یه سری قانون های مسخره کشور کره که باید تغییر کنه و قانون از بی گناه و ظلم دیده دفاع نمیکنه و به نفع ظالم و گناهکاره . البته که همه جا پول قانونه .
تو این سریال خاص ، اومده دست گذاشته روی پرونده های جنسی و قتل، و اونهارو زیر سوال برده و این سوال رو مطرح کرده که چرا وقتی یکی منحرفه و جرم جنسی داره و یا زده یکیو کشته باید فقط به زندان بره و تو زندان بخوره و بخابه ، ما باید قانون رو تغییر بدیم و محکومین رو اعدام کنیم .
سر همین پیام خیلی ریز سریال بارها تو کره پخشش به بهانه های فوتبال و اخبار سیل و غیره به عقب افتاد و حتی ساعت پخششم خیلی دیرتر از حد معمول بود و حتی روز پخشش هم ، برای همین پخشش حدود 6 ماه طول کشید . یه سریال 12 قسمتی که خیلی جاهاشم اصلاحیه خورده بود کاملا معلوم بود تو سریال .
حالا داستان چیه ؟!
کوان سوک جو ، پروفسور جرم شناس که استاد دانشگاهه یه دختره 6 ساله داره که 8 سال پیش توسط پسر کارگر خونه ی روبه رویی که خونه متعلق به یه نماینده مجلسیه ، کشته میشه ، تو دادگاه با عدله و سندسازی ثابت میکنن که پسر بی گناهه ، و پرونده مختومه میشه ، به همین راحتی ، پروفسور هم یه شب میره قاتل دخترش رو خودش میکشه و 27 تا ضربه ی چاقو به مقتول میزنه دقیقا همونجور که دخترش کشته شده بوده .
پارک مو چان دوست صمیمیه پروفسوره و پلیسه و پرونده ی دخترش دستش بود ، اون تو تحقیقات متوجه میشه که مضنون ، همدست داشته و اون کسی نیست جز پسر صاحبخونه که پسر نماینده مجلسه . اون مدرکی پیدا میکنه تا پسررو به عنوان مضنون به دادگاه بکشونه ولی چون شواهدی که پیدا کرده بود برای مضنون اولی ، رد میشه پس قضیه مضنون دوم هم رد میشه . اینجوری قاتل واقعی و مغز متفکر راس راس واسه خودش زندگی پرفکت و عالیشو میکنه .
حالا 8 سال گذشته و پروفسور تو زندانه و پارک موچان رییس تیم جنایت خشنه که بالا دستی ها باهاش مشکل دارن ولی چون سگ شکاریشونه نمیتونن از سر بازش کنن .
پرونده ای وجود داره که یه عوضی به بچها تجاوز و ازشون فیلم میگیره و فیلمارو می ذاره اینترنت و کلی پول زده تو جیب از این راه ولی فقط یک سال و نیم زندان مونده و روز ازادیش فرا رسیده . دقیقا روز ازادیشم میخاد دوباره همون کارارو از سر بگیره .
همون شب به تمام موبایل های مردم یه پیام رای گیری فرستاده میشه و کسی که ماسک عجیبی گذاشته ،لایو میذاره که من اومدم عدالت برقرار کنم و ینی چی که قاتل ها می افتن زندان و می خورن و می خابن یا کسایی هستن که جرم میکنن و به جرمشون رسیدگی نمیشه و از زیر بار مجازات در میرن ، من همرو مجازات میکنم اولین نفرم همین یاروعه که جرمش انقد سنگین بوده ولی مجازات سبکی بهش دادن و با مدرک و عدله به مردم نشون میده که این یارو عوضیه ،و میگه اگه مردم راضین اونو به سزای اعمالش می رسونه پس رای بدین اعدام یا نه . 83 درصد مردم به اعدامش رای میدن و اینجوری یارو کشته میشه .
و داستان اصلی از اینجا شروع میشه .
پارک هه جین اوپای فرشته ی مهربون و هندسام و قشنگم در نقش پارک موچان بود . با اینکه گریم و استایل موهاشو دوس نداشتم ولی نقشش خیلی متفاوت و خوب بود خیلی خوشم اومد از نقشش .
ادمای اضافی تو سریال زیاد داشت . به عنوان مثال همکار هکره ، لیم جی یون که خودشم مثلا هکر بود ، اضافی بود . پسره ی دلقک و روعصاب .
خاهر خود لیم جی یون اصلا انقد روعصاب و چندش بود نقشش من میگفتم کاش یکی بزنه اینو بکشه . دختره ی سیریش نکبت . به شدت اضافی بود . حیف کشته نشد .
دوقسمت اخر سریالم یخورده احساس کردم زیادی کشش دادن .قاتل سریالم انقد اشغال و انگل بود که حالمو از بازیگرش بهم زد . خودشو مامان نماینده ش " عه گفتم قاتل کیه 🤪😁🙄" یه تنه دست همه ی حروم زاده های کره رو بسته بودن .
حیف اونجوری که میخاستم کشته نشد .
اینارو که فاکتور بگیریم ،سریال در کل بد نبود هیجانی و جذاب بود ولی در بین سریالای جنایی معمایی سطحش زیاد بالا نبود .
اگه بخام دقیق محاسبه کنم از سال 2015 کی درامر شدم و بعد از سریال " پنیر در تله " فن " پارک هه جین " شدم . بعد از اون رفتم سریالا و فیلمای دیگه ای ازش را نگاه کردم . واقعا بازیگر فوق العاده ایه ، از اولین سریال هاش بگیر تا اون سال که من داشتم تو کاراکتر "یوجونگ" میدیدمش همیشه کاراکترای عالی داشته و بازیش 100هه . بازیگری که همه نوع ژانر رو امتحان کرده .
ولی از همون موقع مقاومت عجیبی تو دیدن سریال " عشقم اهل ستاره اس " داشتم 😁😁 شنیده بودم "هه جین " اینجا نقشش خوب نی و خیلی ذلیله و سریالش مسخره س و اینا . خودمم وقتی یه تیکه هایی ازشو میدیدم میگفتم اخه چرا هه جین همچین نقشی داره . خلاصه چون دوس نداشتم اشک و شکست اوپامو ببینم این سریالو نمیدیدم . ولی دیگه مقاومت رو گذاشتم کنار و تصمیم گرفتم نگاهش کنم . واقعا چرا همش مقاومت میکردم ؟!
" عشقم اهل ستاره اس " یا " کسی که از ستاره اومده " :
سریال درمورد "کیم دوجین"عه که 400 سال پیش از یه ستاره ای با دوستای دیگه ش برای تحقیق راجبه زمین به زمین اومده بودن تو این بین کیم دوجین فضایی به یه انسان کمک میکنه و کمکش با نمک نشناسی پاسخ داده میشه برای همین نمیتونه به موقع به دوستاش ملحق شه و به ستاره اش برگرده . سریال از اینکه چرا ستاره ای ها میخاستن راجبه زمین تحقیق کنن یا جزییات اینکه ستاره هه اسمش چیه و اینا نمیگه چون اصلا نیازی نی ،این یه سریال عشقی راجبه کیم دو جین فضایی و یه انسانه . خلاصه از اون موقع 400 سال میگذره و کیم دوجین از اون موقع به هیچ ادمی کمک نمیکرده که اتفاقی همون دختری که 400 سال پیش بهش کمک کرده بود رو باز میبینه ،دختره اسمش "چو سونگ هه " تو زمان مدرن بازیگره و همسایه اشه . خلاصه یه سری اتفاقات می افته و اینا عاشق هم میشن . و سریال راجبه عشق اینا و جزییات دیگه ایه که تو 20 قسمت رخ میده .
پارک هه جین اینجا اسمش " هی کیونگه " اون از یه خانواده ی پولداره ، از دبیرستان همکلاسی چو سونگ هه اس و عاشقشه و براش هرکاری میکنه ،حدود 12 ساله که داره عشقش را به هر طریقی ابراز میکنه و جواب منفی از چو سونگ هه میشنوه .
چون سونگ هه خودش میگه مرد ایده ال از نظرش اینه که کسی باشه که ازش مراقبت کنه در هر شرایطی و همیشه دوستش داشته باشه و تا ابد باهاش بمونه ، ولی عشق هی کیونگ را مداوم رد میکنه واقعا این ظالمانه نی ؟ هی کیونگ هندسام و پولداره تازه اون شرایط اخلاقی یا ایده ال را هم داره پس چرا باید همش رد شه ؟! ینی تو این 12 سال یه بارم به چشمت به عنوان مرد نیومده ؟! خیلی بی رحمانه س من اصلا قبول ندارم همچینن چیزیو . طفلک اوپام حتی براش داشت میمرد ولی بازم برگشت گفت ببخشید من هیچی ندارم تو پاسخ محبتت بدم .
🙄😑😑 بعد اون موقع یه ادم فضایی از راه نیومده عاشق اون شد . 😣 ولی خب من با اون دید غیرمنطقی و اینکه اه چرا باهاش این رفتارو داره و فشش بدم نگاه نکردم چون اینجوری کل سریال برام زهر میشد . دختره واقعا بامزه و خوش قلب بود اتفاقا خیلیم دلش میسوخت که هی کیونگ این همه ساله الافشه ولی خب میخاست فقط دوست بمونن . اخراش دیگه من نگاهم به عشق هی کیونگ یجوری بود که فقط دوسش داره و براش همه کار میکنه حتی اینم پذیرفته بود که اینکه اون یه طرفه عاشقشه دلیل نمیشه دختره زوری عاشقش شه چون دوست داشتن که زوری نمیشه و همینجوری چون خودش دلش میخاست پیش دختره بود و همراهیش میکرد .
بعدها برای اونم فرصت بهتری به وجود می اومد و کسی پیدا میشد که بهش عشق بده . پارک هه جین اینجا هم واقعا بازی تک و عالیی داشت انصافا بازیش از نقش اول که ادم فضاییه بود خیلی بهتر بود . کیم سوهیون که نقش ادم فضایی را داره ، درسته هندسامه ولی غیر اینکه خیلی خوب گریه میکنه و خوب کیس میره واقعا بازی چشم نوازی نداره .
تو کل 20 قسمت مداوم یه نگاه را داشت ، یه ری اکشن، عصبانی کینه ای ناراحت عشق همش یجور بود . تو این همه سال هم بازیش تغییر نکرده ولی هه جین واقعا وقتی بازی های قدیمش را نگا میکنم میبینم چقد پیشرفت داشته . با اینحال کیم سوهیونم الکی کیم سوهیون نشده ،میشه گفت همچینم بی تاثیر نبوده تو سریال اینکه بتونی تو کل 21 قسمت قیافه ی پوکر داشته باشی و بدون اینکه قیافت تغییر کنه عشق بورزی خودش یه نوع بازیگری .اینکه میگم زیاد چشمگیر نی خب سلیقه اس اولا دوما در برابر پارک هه جین به نظرم حرفی برای گفتن نداره با اینحال تو سریال با همون قیافه پوکر و بی حالتش صحنه های بامزه ای رو خلق میکرد . پشت صحنه هاشو که نگا میکردم کیم سوهیون از همه بیشتر میخندید 🤣🤣 همچنین از نوع بازی های احساسی و گریه هاش میشه فهمید چقد احساساتیه . تو همه ی سخنرانی های جوایزاش کلی گریه کرده .
کیم سوهیون برای این سریال کلی جایزه گرفته و با محبوبیتش بیش از پیش افزوده شده .
سریالش در کل هم داستانش قشنگ بود و هم بازیگرا توش خوب بودن . از طرفی گره موجود تو سریال و وجود یه قاتل هم تو سریال به جذاب شدنش بیشتر کمک کرده بود ، چون بالاخره همین که 20 قسمت فقط کشمکش عشق بین دوزوج و التماس های یه عاشق خسته را ببینی لطفی نداره . این سریال علاوه بر اینکه تو کره خیلی بیننده داشته تو چین و کشورای دیگه هم خیلی سر و صدا کرده بوده و نودل ها و مرغ سوخاری و حتی لوازمی که چون سونگ هه ازشون استفاده میکرد فروششون چندین برابر شده بود .
بیاین با قاتلمون اشنا شین که خودشم تو پشت صحنه اذعان داشت که هیچ دلیلی برای قتل نداره و همینجوری قاتله 🤣 شین سونگ روک ،بیشتر جاها نقش منفی داره ولی بازم جذابه ، اینجا هم نقش قاتل داشت و واقعا خیلی عوضی بود . از همه ی نقشای منفیش اینجا عوضی تر بود . من میخاستم کیم دوجین بزنه بکشتش ولی حیف کشته نشد . به نظرم جای اینکه نشون بدن تو زندانه نشون میدادن خودکشی کرد خیال بیننده راحتتر میشد 🙄🤣. و وجودش تو سریال باعث شد سریال جذابتر و باحالتر شه .
درکل از دیدن سریال خیلی لذت بردم هم خنده داره بود هم قشنگ ، سریال تو اون سال ،2014 خیلی ریت گرفته بوده و هردو بازیگرای نقش اصلی سریال جایزه هم دریافت کردن . اگه سریال عشق کمدی دوس دارین حتما پیشنهاد میکنم نگاهش کنین چون خیلی قشنگ بود .
این یکی از دوستای چون سونگ هه بود پسرای دورش را که نگاه میکرد براش میمردن ،بهش میگفت تو چقد خوش شانسی 😂 بامزه بود دوستش .
واقعا هم خیلی خوش شانس بود دختره .
تو یه صحنه هی کیونگ کل شهربازی را اجاره کرده بود که اونجا دوباره از چو سونگ هه خاستگاری کنه طفلک 🥰😔 اوپای رومانتیکم . نمیدونم چرا همیشه عشقاشونو تو جاهای اشتباهیی صرف میکنن .
یادگیری زبانی جدید شباهت زیادی به شروع یک رابطۀ جدید دارد. بعضی‌ها خیلی سریع دوست می‌شوند. برخی دیگر با فرمول‌های جبر و در روزهای امتحانات پایان ترم، دست در گردنتان می‌اندازند و بلافاصله پس از آخرین روز امتحانات، قدم‌زنان از حافظه‌تان خارج می‌شوند. ولی گاهی مواقع، صرفاً از روی تصادف، یا در نتیجۀ یک عمر زندگی ادیسه‌وار، برخی زبان‌ها شما را به لبۀ پرتگاه عشق می‌برند.
این‌ها همان زبان‌هایی هستند که شما را می‌بلعند.همۀ وجودتان را در خود فرو می‌برند. هر کاری می‌کنید آنها را از آن خود کنید، فایده‌ای ندارد. ساختارهای ترکیبی را تجزیه و تحلیل می‌کنید. ترکیب‌ها را بلند بلند می‌خوانید. دفتر تمرینتان را با دریایی از حروف جدید پر می‌کنید. بارها و بارها خودکارتان را روی برآمدگی‌ها و فرورفتگی‌های حروف حرکت می‌دهید، انگار دارید در تاریکی با انگشت‌هایتان خطوط صورت عشقتان را دنبال می‌کنید. واژه‌ها روی کاغذ شکوفه می‌کنند. آواها به ملودی تبدیل می‌شوند. جملات عطرآگین می‌شوند، حتی وقتی مثل خشت‌های ساخته شده از نمادهای خارجی با زمختی از دهان شما بیرون می‌افتند. شعرها، ترانه‌ها و تیتر روزنامه‌ها را حفظ می‌کنید تا در غروب خورشید و بار دیگر در سپیده‌دم، آنها را بر زبانتان جاری کنید.
فعل‌ها به دنبال قیدها، اسم‌ها به دنبال ضمیرها، کم کم رابطه‌تان عمیق می‌شود. با این همه، هر چه نزدیک‌تر می‌شوید، بیشتر از خلأ سراب‌گون بین خودتان و آن زبان آگاه می‌شوید. این خلأ دانش بسیار گسترده است و یک عمر طول می‌کشد تا آن را پشت سر بگذارید. اما ترسی ندارید زیرا راه وصال معشوق با کنجکاوی و شوقی روشن شده که کاملاً ضروری است. در میان این صامت‌ها و مصوت‌های جدید از کدام حقیقت پرده برمی‌دارید؟ حقایقی دربارۀ جهان؟ یا دربارۀ خودتان؟
مانند هر رابطۀ دیگری خوشی بالاخره رخت برمی‌بندد. وقتی دوباره حواستان جمع می‌شود، به تجزیه و تحلیل و حفظ کردن و گوش‌دادن و حرف‌زدن ادامه می‌دهید. ولی لهجه‌تان درست نخواهد شد. اشتباهاتتان اجتناب‌ناپذیرند. قواعد تمام نمی‌شوند، استثناها هم تمامی ندارند. واژه‌ها -ممنون، مبارک باشه، یکی بود یکی نبود- دیگر جادوی قبل را ندارند. اما تعهد شما به آنها و نیازتان به آنها شدیدتر از هر زمان دیگری است. مدت‌ها از خانه دور بودید و حالا دوباره بازگشته‌اید. متعهد و مستعد هستید و به نیک‌خواهی آنها اطمینان دارید. به مناسبت اعجاب‌های جدید شما، زبان با تحفه‌هایی از الهام و ارتباط، نه‌تنها به سراغ دیگران جدید، بلکه به سراغ شمای جدید می‌آید.
وقتی هاروکی موراکامی سر میز غذاخوری آشپزخانه‌اش نشست تا اولین رمانش را بنویسد، حس کرد زبان مادری‌اش یعنی ژاپنی، مانعی بر سر راهش است. آن‌طور که خودش در ۲۰۱۵ توضیح می‌دهد، افکارش طوری از ذهنش بیرون می‌ریختند که انگار از «طویله‌ای پر از احشام مختلف». بعد کوشید به زبان انگلیسی بنویسد، با همان واژگان محدود و ساختارهای ساده‌ای که بلد بود. وقتی جملات پیوستۀ انگلیسی خود را که «فاقد چربی اضافۀ» زبان ژاپنی بودند، ترجمه کرد (او این کار را «نشاء زدن» می‌نامد)، سبکی بدون آرایه و متمایز خلق شد که در دهه‌های بعد برای او موفقیتی جهانی به همراه آورد.
واقعیت این است که ورود به رابطه‌ای صمیمی با زبان جدید اغلب رنگ همه چیز را عوض می‌کند. چشمانمان انتظار دارند واژگانی جدید ببینند. گوش‌هایمان به صداهای جدید عادت می‌کنند. قلم‌هایمان حروف جدید را به خاطر می‌سپارند. وقتی شیفتگی همۀ حواسمان را می‌گیرد، آناتومی آن زبان در ذهنمان حک می‌شود. راه‌های عصبی طراحی می‌شوند، ارتباطات شکل می‌گیرند. شبکه‌های مغز در هم تلفیق می‌شوند. قشر خاکستری عمیق‌تر می‌شود، قشر سفید تقویت می‌شود.
زبان‌شناسان این پدیده را «دخالت زبان دوم» می‌نامند، وقتی زبان جدید با زبان قدیمی مواجه می‌شود، مانند معشوق جدیدی در حال تغییر دکوراسیون اتاق خواب عمل می‌کند، انگار بخواهد بگوید از این به بعد کارها اینطور انجام خواهند شد. نوشتن، به نوعی این دخالت را (که مامان‌بزرگ خیانت می‌نامد) بیش از صحبت‌‌کردن پدیدار می‌کند. شاید از آن جهت که به گفتۀ گی دو موپاسان وقتی صحبت می‌کنیم، واژه‌هایمان در سیطرۀ حالات چهره و کیفیت صوتمان هستند؛ «اما سیاهی واژه‌ها روی سفیدی صفحه روحی هستند که بدون کالبد رها شده است».
درست مانند عشق‌های اول، زبان‌های مادری را هم نمی‌توان فراموش کرد. آنها وفادار و بخشنده‌اند. حتی وقتی صحبت کردنمان روز به روز کمتر و نوشتارمان پر از غلط می‌شود. حتی وقتی حروف زبان مادری غریبه و صداهای آن متروک می‌شوند. هر چه باشد زبان مادری ما را بزرگ کرده است. وقتی هنوز خودمان را نمی‌شناختیم، زبان مادری ما را می‌شناخت. زبان‌های مادری وقتی می‌آموختیم حرف بزنیم، بنویسیم و استدلال کنیم، به تماشای ما نشسته بودند. به ما یاد دادند که عشق بورزیم و افسوس بخوریم. آنها قواعد و انتظارات را به ما آموختند. می‌دانند تا مدت‌ها پس از اینکه در خانۀ خود مهمان می‌شویم، صدایشان در چهاردیواری‌های ما طنین‌انداز خواهد بود: از سبک ترکیب واژه‌هایمان گرفته تا روش نجواکردن دعاهای قدیمی. پس وقتی به آغوش دیگری می‌رویم، در سکوت و بدون ناخرسندی هوای ما را دارند. آنگاه، در تلاقی غفلت و شگفتی، محدودیت و آزادی، احترام و تحسین، خستگی و لذت، می‌بینند نویسندگانشان از چیزی که موراکامی حق ذاتی می‌نامد، بهره‌مند می‌شوند، آنها «امکانات زبان را می‌آزمایند». آنگاه، در گیرودار تعلق و بی‌تعلقی، می‌بینند که دختران و پسرانشان بالیده‌اند.
این مطلب انقد قشنگ بود که دوس داشتم اینجا داشته باشمش . پر از زیبایی شاعرانه و رومانتیک در مورد یادگیری زبان جدیده . واقعا چقد باید روحت زیبا و رومانتیک باشه که یادگیری یک زبان جدید رو انقد زیبا تشبیه کنی و درموردش بنویسی .
من با تمام گفته های این مطلب موافقم وقتی داری زبان جدیدی رو یاد میگیری و به اون زبان حرف میزنی و فکر میکنی ،انگار که داری احساسات درونیت رو روشنتر می بینی انگار که برای حس هایی که تا حالا داشتی بالاخره کلمه ی مناسبش رو پیدا کردی کلمه ای که نشان دهنده و بیانگر اون حسی بوده که نمیدونستی چه حسیه چه اسمی داره . انگار یکی دیگه هستی . یجور دیگه فک میکنی . خیلی شگفت انگیزه .
