اهنگ کره ای

تازگی یه اهنگ شنیدم اتفاقی از اینایی که وقتی اولین بار میشنوی خوشم میاد و دوس دارم شونصدبار دیگه ام گوش بدم تا زمانیکه خسته شم . اشتباه برداشت نشه اهنگ عشقم مون جونگ اپ به نام twist ya رو نمیگم  « متوجه شدین که تو لفافه راجب اهنگ جدید عشقم مون جونگ اپ حرف زدم ؟! یا یه پست جداگونه واسش بذارم » خلاصه هاها …
ولی بعد از دوبار گوش دادن به اهنگ متوجه شدم ریتم اهنگ و ماهیت ریتمیک بودن اون به صدای این دخترا نمیاد ، ینی حتی اگه بیادم واقعا چطور تونستن مث ربات باهاش برقصن ؟! رقصش واقعا یکی از مزخرفترین رقصاس ینی دقیقا تو برقص ترین تیکه ی اهنگ مث کسخلا وایمیستن و شونه هاشون رو تکون میدن ! ینی چی ؟! ینی اون زنای کنار داوود بهبودی تو شوبدبد شودبدو از اینا بهتر با اهنگ می رقصن . افتضاح . بعد اصن دارن از سوتغذیه می میرن چرا باید انقد لاغر بود ؟! ام وی شون یجوری بود که من فک کردک نکنه اهنگ واسه چندین سال پیشه و من اشتباه کردم ، انقد زاقارت بود ینی !.
من فک میکنم قرار بوده این اهنگ رو بدن اکسو بخونه ولی دادن اسپا  ینی اکسو میخوند صدبرابر بهتر میخوند . خلاصه که اهنگ قشنگیه ولی به صدای خواننده شون نمیاد .

بریده ای از یک داستان

متنفرم از این که غریبه ها سعی کنند به من بگویند که مشکلی دارم. دلیل این که چرا با قطار میروم، چیز دیگری است از این که زمان بدون مکانی در اختیار دارم بیشتر و جور دیگری لذت میبرم نه این جا هستی و نه آنجا با وجود این وقت داری؛ بی خیال میافتی و هیچ کاری نداری کسی هم مراقبت نیست هر وقت هم دلت بخواهد میتوانی این ور و آنور بروی قطار را به این جای تنگ و ناراحت ترجیح میدهم. ساختمانها را میبینم و بالکن ها را گلدانها و بچه ها را و مراتعی را که وقتی از جلویشان میگذری در آن انتها با آسمان یکی می شوند. اگر بخواهم دقیق تر بگویم یک دلیل دیگر هم هست که تا حالا زحمت گفتنش را به خودم نداده ام آشنا شدن با کسی در طول سفر که در هر مسافرتی ته دلم امیدش را دارم. در هواپیما فقط دو نفر کنارت نشسته اند و آن قدر چسبیده به هم که نمی توانی نگاهشان کنی در قطار آدم ها بیش ترند و حداقل در نگاه اول به اندازه ی کافی فضا داری زمانی اوضاع ناجور میشود که من در تمام طول سفر تنها در کوپه باشم؛ وقتی سفر تمام می شود این احساس به ام دست می دهد که انگار چیزی کم بوده انگار این قطار سواری بی خود بوده. بعد دوباره یادم می آید که چقدر میتوانستم کار کنم...

 

کاری صورت میگیرد یک قصه پرحادثه : داستان المانی

کاری صورت میگیرد یک قصه پرحادثه

هاینریش بل 

شک ندارم یکی از مراحل عجیب زندگی ام زمانی است که در کارخانه ی آلفرد و ونزیدل کار میکردم من ذاتا آدمی هستم که بیشتر تمایل دارم در بحر افکارم فرو بروم و هیچ کاری نکنم ولی گاهی مشکلات مالی پی در پی وادارم میکنند به اصطلاح یک جایی تن به کار بدهم چون فکر کردن هم عین هیچ کاری نکردن عایدی ندارد.

فضیلتهای ناچیز : بریده ای از کتاب

 

 

 

ناتالیا گینزبورگ نوشته ای دارد به اسم «فضیلتهای ناچیز»؛ یکی از بهترین ترکیبهایی که زبان بشر توانسته بسازد. خود ایتالیایی اش هم خوب است : Le Piccolo Virtu. گینزبورگ می گوید: «تا آنجا که به تربیت بچه ها مربوط می شود فکر میکنم به آنها نباید فضیلتهای ناچیز بلکه باید فضیلت های بزرگ را آموخت نه صرفه جویی را که سخاوت را و بی تفاوتی نسبت به پول را نه احتیاط را که شهامت و حقیر شمردن خطر را نه زیرکی را که صراحت و عشق به واقعیت را نه سیاست بازی که
عشق به هم نوع و فداکاری را نه آرزوی توفیق که آرزوی بودن و دانستن را اما معمولا بیشتر ما برعکس عمل می کنیم.»

 

گذران روز : داستان المانی

گذران روز 
اینگو شولتسه


هنری جاناتان اینگریم حدود ساعت یازده وارد رستورانی در خیابان نفسکی شد تا چیز مختصری بخورد و از احساس گرسنگی که کم کم داشت به سراغش می آمد جلوگیری کند بهترین راه این است که آدم فوراً تکلیف این حالت را معلوم کند و آن وقت تکلیفش با روزی که پیش رو دارد، معلوم است نیم ساعت بعد خودش را تقویت کرده بود و از رستوران آمد بیرون به چند فروشگاه سر زد و چیزهایی هم پیدا کرد که ارزش خریدن داشت ساعت که دوازده و نیم شد، رفت به رستورانی در خیابان نفسکی چون خدا میداند که آدم بتواند به این سرعت ایــن دور و برها یک رستوران پیدا کند خودش هم تعجب می کند که فقط کناره های شنیتسل را بریده بود و گفت که صورت حساب را بیاورند. بعد دوباره یاد رستوران اولی افتاد. هنوز یک عالم از روز را پیش رو داشت.