اهنگ کره ای

تازگی یه اهنگ شنیدم اتفاقی از اینایی که وقتی اولین بار میشنوی خوشم میاد و دوس دارم شونصدبار دیگه ام گوش بدم تا زمانیکه خسته شم . اشتباه برداشت نشه اهنگ عشقم مون جونگ اپ به نام twist ya رو نمیگم  « متوجه شدین که تو لفافه راجب اهنگ جدید عشقم مون جونگ اپ حرف زدم ؟! یا یه پست جداگونه واسش بذارم » خلاصه هاها …
ولی بعد از دوبار گوش دادن به اهنگ متوجه شدم ریتم اهنگ و ماهیت ریتمیک بودن اون به صدای این دخترا نمیاد ، ینی حتی اگه بیادم واقعا چطور تونستن مث ربات باهاش برقصن ؟! رقصش واقعا یکی از مزخرفترین رقصاس ینی دقیقا تو برقص ترین تیکه ی اهنگ مث کسخلا وایمیستن و شونه هاشون رو تکون میدن ! ینی چی ؟! ینی اون زنای کنار داوود بهبودی تو شوبدبد شودبدو از اینا بهتر با اهنگ می رقصن . افتضاح . بعد اصن دارن از سوتغذیه می میرن چرا باید انقد لاغر بود ؟! ام وی شون یجوری بود که من فک کردک نکنه اهنگ واسه چندین سال پیشه و من اشتباه کردم ، انقد زاقارت بود ینی !.
من فک میکنم قرار بوده این اهنگ رو بدن اکسو بخونه ولی دادن اسپا  ینی اکسو میخوند صدبرابر بهتر میخوند . خلاصه که اهنگ قشنگیه ولی به صدای خواننده شون نمیاد .

سریال کره ای دالی و شاهزاده ی خودسر Dali and the Cocky Prince 달리와 감자탕

 

 سریال کره ای دالی و شاهزاده ی خودسر Dali and the Cocky Prince یا عنوان کره ایش 달리와 감자탕 : دالی و کام جاتانگ 감자탕 : کام جاتانگ یه نوع غذاس . پسره رستوران این غذاهرو داشت که خیلی معروف بود . 

 

دالی یه دختر خیلی مرفه بی درد که تو عمرش فقط درس خونده اونم هنر ، نقاش نیست ولی هنرشناسه ، گالری داره باباش ، نه از این گالری زپرتی های زاقارات ایرانی با نقاشی های بی هنر و مسخره . درواقع  미술관 موزه داره موزه هنر . فارسیش میشه .  دکترای این رشته رو داره توی هلند میگیره و تو هلند یه خونه ی اشرافی داره .

یه روز قرار میشه که بره از فرودگاه یه استاد ژاپنی که خیلی هنردوست هست و کلکسیون دار هست رو بیاره به یه پارتی ، اتفاقا همون موقع جین موهاک که رستوارن گام جا تانگ داره برای خرید خوک هلندی و نشست خوک دار ها اومده هلند ، از اونجا که اسم اون ژاپنیه هم جینه ، دالی و جین موهاک دچار اشتباه میشن ، از طرفی هردو مسافرا قرار بوده به پارتی برن پس شک نمیکنن که میزبان اشتباهی رو انتخاب کردن .

 

 

خلاصه این اولین دیدار دالی و جین موهاک میشه . دو روز کنار هم می مونن و عاشق هم میشن . بعدش خبر میاد که بابای دالی مرده . دالی فوری میره سئول و متوجه میشه که بعد از مرگ باباش همه چی قاراشمیش 😁🙄 بهم ریخته شده . بانک میخاد وامشو زودتر وصول کنه ، طبکارا میریزن و اینا . از طرفی یکی از طلبکارا هم جین موهاکه که به یه دلیلی به بابای دالی 20 میلیون وام داده بوده . اینجوری میشه که اینا تو کره هم سرنوشت وار برخورد میکنن . 

تهشم عروسی میکنن . 😎😁 زوجش بامزه بودن ، صحنه های خیلی خنده دار داشت . همه دالی رو دوس داشتن و عاشقش بودن . البته که دالی هم یخورده گیج بود ولی دختر خوبی بود . خیلی اروم حرف میزد و خب کسی که یه عمر تو اسایش و پول و هنر بوده باشه چیزی کمتر از این نباید بشه قاعدتا . گرچه به قیافه ی کیم مین جه ی عزیز خوشتیپ نمیاد که از بچگی کار کرده باشه و رستوران گام جاتانگ داشته باشه ولی خب اونم خیلی کیوت و جیگر بود . 

مثلا باید اون پسر پلیسه که بامزه هم بود رو میذاشتن برای نقش اول 🤣به اون میخوره از بچگی کار کرده باشه و رستوران دار باشه . 😅 داستانشم خوب بود . یخورده اب ها داشت که میشد ازش اغماض کرد با زدن جلو . درکل سریال قشنگی بود . 

 

بریده ای از یک داستان

متنفرم از این که غریبه ها سعی کنند به من بگویند که مشکلی دارم. دلیل این که چرا با قطار میروم، چیز دیگری است از این که زمان بدون مکانی در اختیار دارم بیشتر و جور دیگری لذت میبرم نه این جا هستی و نه آنجا با وجود این وقت داری؛ بی خیال میافتی و هیچ کاری نداری کسی هم مراقبت نیست هر وقت هم دلت بخواهد میتوانی این ور و آنور بروی قطار را به این جای تنگ و ناراحت ترجیح میدهم. ساختمانها را میبینم و بالکن ها را گلدانها و بچه ها را و مراتعی را که وقتی از جلویشان میگذری در آن انتها با آسمان یکی می شوند. اگر بخواهم دقیق تر بگویم یک دلیل دیگر هم هست که تا حالا زحمت گفتنش را به خودم نداده ام آشنا شدن با کسی در طول سفر که در هر مسافرتی ته دلم امیدش را دارم. در هواپیما فقط دو نفر کنارت نشسته اند و آن قدر چسبیده به هم که نمی توانی نگاهشان کنی در قطار آدم ها بیش ترند و حداقل در نگاه اول به اندازه ی کافی فضا داری زمانی اوضاع ناجور میشود که من در تمام طول سفر تنها در کوپه باشم؛ وقتی سفر تمام می شود این احساس به ام دست می دهد که انگار چیزی کم بوده انگار این قطار سواری بی خود بوده. بعد دوباره یادم می آید که چقدر میتوانستم کار کنم...

 

کاری صورت میگیرد یک قصه پرحادثه : داستان المانی

کاری صورت میگیرد یک قصه پرحادثه

هاینریش بل 

شک ندارم یکی از مراحل عجیب زندگی ام زمانی است که در کارخانه ی آلفرد و ونزیدل کار میکردم من ذاتا آدمی هستم که بیشتر تمایل دارم در بحر افکارم فرو بروم و هیچ کاری نکنم ولی گاهی مشکلات مالی پی در پی وادارم میکنند به اصطلاح یک جایی تن به کار بدهم چون فکر کردن هم عین هیچ کاری نکردن عایدی ندارد.

فضیلتهای ناچیز : بریده ای از کتاب

 

 

 

ناتالیا گینزبورگ نوشته ای دارد به اسم «فضیلتهای ناچیز»؛ یکی از بهترین ترکیبهایی که زبان بشر توانسته بسازد. خود ایتالیایی اش هم خوب است : Le Piccolo Virtu. گینزبورگ می گوید: «تا آنجا که به تربیت بچه ها مربوط می شود فکر میکنم به آنها نباید فضیلتهای ناچیز بلکه باید فضیلت های بزرگ را آموخت نه صرفه جویی را که سخاوت را و بی تفاوتی نسبت به پول را نه احتیاط را که شهامت و حقیر شمردن خطر را نه زیرکی را که صراحت و عشق به واقعیت را نه سیاست بازی که
عشق به هم نوع و فداکاری را نه آرزوی توفیق که آرزوی بودن و دانستن را اما معمولا بیشتر ما برعکس عمل می کنیم.»